Zenith یک واژهٔ انگلیسی است که به معنای نقطهٔ بالاترین ارتفاع، قلهٔ بلند، اوج، اوج گرفتن و یا اوج رسیدن به چیزی است. تلفظ این واژه به صورت /ˈziːnɪθ/ است.
معانی و کاربردهای واژه Zenith در زبان انگلیسی شامل موارد زیر میشود:
– نقطهٔ بالاترین ارتفاع یک جسم، مانند نقطهٔ بالاترین ارتفاع خورشید در آسمان.
– نقطهٔ بالاترین موفقیت، شکوفایی و یا قدرت در یک حوزهٔ خاص، مانند کاری؛ به عنوان مثال: “او به Zenith شغلی خود رسید”.
– نقطهٔ بالاترین شکوفایی و یا توسعهٔ یک هنر، مانند موسیقی؛ به عنوان مثال: “موسیقی او به Zenith خود رسیده است”.
– نقطهٔ بالاترین میزان توجه و تماشا در یک رویداد، مانند یک کنسرت؛ به عنوان مثال: “کنسرت او به Zenith خود رسیده بود”.
مترادف‌های واژه Zenith شامل عباراتی مانند acme، apex، climax، culmination، peak، summit و vertex میشود. همچنین، متضادهای واژه Zenith شامل عباراتی مانند nadir و bottom میشود.
ریشهٔ واژه Zenith به زبان فرانسوی برمی‌گردد و از واژهٔ ستارهٔ Zenith الناجم از لغتنامهٔ فرانسوی استفاده شده است. این واژه در قرون وسطی به زبان انگلیسی وارد شده است.
اولین مورد استفادهٔ واژه Zenith در قرن ۱۷ میلادی به ثبت رسیده است. به عنوان مثال، در کتاب “The Anatomy of Melancholy” نوشتهٔ رابرت بورتون، این واژه به کار رفته است: “The ZENITH of our happiness”.
در گرامر، واژه Zenith به عنوان یک اسم مفرد به کار می‌رود و می‌تواند با صفت‌های مختلفی ترکیب شود. به عنوان مثال: “the Zenith point”, “the Zenith of his career”.
