لغت “vain” در زبان انگلیسی به معنای بیهوده، بی‌نتیجه، خودخواهانه و مغرورانه استفاده میشود. این واژه از ریشه لاتین “vanus” گرفته شده است که به معنای بیهودگی و بی‌ارزش بودن است. تلفظ این واژه به صورت /veɪn/ در انگلیسی آمریکایی و /veɪn/ در انگلیسی بریتانیایی است.
کاربردها و نقش‌های واژه “vain” در زبان انگلیسی بسیار متنوع هستند. در زیر به برخی از کاربردها و نقش‌های اصلی آن اشاره می‌کنیم:
1. خودخواهی و مغروری: واژه “vain” برای توصیف افرادی استفاده میشود که به طور غیرمعقولانه به خودشان افتخار می‌کنند و به نظر دیگران بی‌ارزش و بیهوده به نظر می‌رسند. به عنوان مثال: “She is so vain that she spends hours in front of the mirror.”
2. بیهودگی و بی‌نتیجه بودن: واژه “vain” برای توصیف فعالیت‌ها یا تلاش‌هایی استفاده میشود که بی‌نتیجه و بیهوده هستند. به عنوان مثال: “All his efforts were in vain.”
3. بی‌ارزش و بی‌معنی بودن: واژه “vain” برای توصیف چیزهایی استفاده میشود که بی‌ارزش و بی‌معنی به نظر می‌رسند. به عنوان مثال: “He spent his life pursuing vain pleasures.”
مترادف‌های واژه “vain” عبارتند از: futile، fruitless، pointless، و worthless. متضادهای آن شامل: meaningful، productive، و valuable می‌شوند.
اولین مورد استفاده از واژه “vain” در زبان انگلیسی به سال ۱۳۷۷ برمی‌گردد. در طول تاریخ، این واژه در ادبیات، شعر، و متون دیگر به طور گسترده‌ای استفاده شده است.
در مورد گرامری، “vain” یک صفت است که معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد و به آن صفت ویژگی‌های منفی و بیهوده را نسبت می‌دهد. به عنوان مثال: “a vain attempt” (تلاشی بیهوده) یا “a vain person” (شخصی مغرور و خودخواه).
