Supplication یک لغت انگلیسی است که به معنای التماس، دعا، تضرع و توسل به خداوند یا فرد دیگری است. تلفظ این لغت به صورت /sʌplɪˈkeɪʃən/ است.
کاربردهای این لغت در متنوعیت زیادی از جمله مذهبی، ادبی، فلسفی و حتی روزمره وجود دارد. در مفاهیم مذهبی، supplication به معنای دعا و التماس به خداوند برای رحمت و بخشش به کار می‌رود. در ادبیات، این لغت به معنای التماس و تضرع به فرد دیگری به کار می‌رود. در فلسفه، supplication به معنای توسل به خداوند یا موجودیتی بزرگتر به منظور رسیدن به حقیقت و آرامش استفاده میشود. همچنین، در زبان روزمره، supplication به معنای التماس و تقاضا به فرد دیگری به کار می‌رود.
مترادف های این لغت عبارتند از prayer، entreaty، appeal، petition و plea. متضاد های آن شامل افزایش، تقویت و تسلط هستند.
ریشه شناسی این لغت به واژه‌ی لاتین supplicare بازمی‌گردد که به معنای التماس و تضرع است. اولین مورد استفاده از این لغت در قرن ۱۴ میلادی ثبت شده است.
در گرامر، supplication به عنوان یک اسم به کار می‌رود و می‌تواند با حروف اضافه‌ی to، for و with همراه شود. به عنوان مثال:
– She made a supplication to God for forgiveness. (او به خداوند برای بخشش التماس کرد.)
– He approached her with supplication in his eyes. (او با چشمانی پر از التماس به او نزدیک شد.)
– The supplication of the villagers was heard by the authorities. (التماس مردم روستا توسط مقامات شنیده شد.)
