Stupor یک لغت انگلیسی است که به معنای “بیهوشی”، “بی حسی” یا “تنبلی ذهنی” استفاده میشود. تلفظ این لغت به صورت /ˈstjuːpər/ است.
کاربردها و نقش ها:
– در زمینه پزشکی، stupor به معنای وضعیتی از بیهوشی یا بی حسی است که شامل کاهش آگاهی و توانایی پاسخگویی به محیط است. این وضعیت ممکن است ناشی از مصرف مواد مخدر یا الکل، آسیب مغزی، عوارض دارویی یا بیماری‌های مختلف باشد.
– در زمینه روانشناسی، stupor به معنای وضعیتی از تنبلی ذهنی است که شامل کاهش فعالیت ذهنی، بی حسی و کاهش توانایی انجام فعالیت‌های روزمره است. این وضعیت ممکن است در افرادی که از اختلالات روانی مانند افسردگی عمیق یا اسکیزوفرنی رنج می‌برند، دیده شود.
مترادف ها و متضادها:
– مترادف های لغت stupor عبارتند از: daze، torpor، lethargy، unconsciousness.
– متضادهای لغت stupor عبارتند از: alertness، consciousness، awareness.
تاریخچه و ریشه شناسی:
ریشه لغت stupor به زبان لاتین برمی‌گردد. این لغت از واژه‌ی “stupere” به معنای “خوابیدن” گرفته شده است. در طول زمان، معنای این لغت تغییر کرده و به معنای “بیهوشی” و “تنبلی ذهنی” درآمده است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از لغت stupor در اواخر قرن ۱۶ام میلادی ثبت شده است. این لغت در آثار ادبی و پزشکی آن دوران استفاده شده است.
توضیحات گرامری:
لغت stupor یک اسم است و معمولاً با حرف تعریف “the” همراه میشود. به عنوان مثال: “He fell into a deep stupor.” (او به یک بیهوشی عمیق فرو رفت.)
به طور کلی، لغت stupor به معنای وضعیتی از بیهوشی یا تنبلی ذهنی استفاده میشود و در زمینه پزشکی و روانشناسی کاربردهای متنوعی دارد.
