لغت “Spontaneous” به معنای “بی‌درنگ، بی‌پیشنهاد، خودبخودی” است. این واژه از ریشه لاتین “spontaneus” گرفته شده است که به معنای “خودبخودی” است. تلفظ این واژه به صورت /spɒnˈteɪniəs/ است.
کاربردها و نقش ها:
– در معنای عمومی، “Spontaneous” به وقوع پیوستن یک رویداد یا عمل بدون برنامه‌ریزی یا تدبیر اشاره دارد. به عنوان مثال، می‌توان به “عملیات نجات اضطراری” اشاره کرد که در آن افراد بدون برنامه‌ریزی قبلی و بر اساس تصمیمات لحظه‌ای عمل می‌کنند.
– در علوم طبیعی، “Spontaneous” به وقوع پیوستن یک فرایند یا واکنش بدون نیاز به تحریک خارجی اشاره دارد. به عنوان مثال، در شیمی، واکنش‌هایی که به صورت خودبخودی و بدون نیاز به افزودن حرارت یا فشار اتفاق می‌افتند، به عنوان واکنش‌های خودبخودی شناخته می‌شوند.
– در روانشناسی، “Spontaneous” به رفتارها و عملکردهایی اشاره دارد که بدون تفکر یا برنامه‌ریزی قبلی اتفاق می‌افتند. به عنوان مثال، خنده، گریه، و عکس‌العمل‌های عاطفی ممکن است به صورت خودبخودی و بدون نیاز به تحریک خارجی رخ دهند.
مترادف‌ها و متضادها:
– مترادف‌های “Spontaneous” شامل “unplanned”، “impromptu”، “unintentional” و “automatic” می‌شوند.
– متضادهای “Spontaneous” شامل “planned”، “deliberate” و “intentional” هستند.
تاریخچه و ریشه شناسی:
واژه “Spontaneous” در انگلیسی از قرن 17 میلادی به کار برده می‌شد. ریشه این واژه به زبان لاتین برمی‌گردد، که از واژه “spontaneus” تشکیل شده است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از واژه “Spontaneous” در انگلیسی در سال 1651 میلادی ثبت شده است. در آن زمان، این واژه به معنای “خودبخودی” و “بی‌درنگ” استفاده می‌شد.
توضیحات گرامری:
واژه “Spontaneous” در انگلیسی به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، “a spontaneous reaction” (واکنش خودبخودی) یا “spontaneous laughter” (خنده خودبخودی). همچنین، می‌توان از قید “spontaneously” نیز استفاده کرد، مانند “She laughed spontaneously” (او به طور خودبخودی خندید).
