بنیان کلام “Benevolent” از ریشه لاتین “bene” (یعنی خوب) و “volent” (یعنی خواست) تشکیل شده است و به معنای “کسی که خوبی می‌خواهد” یا “کسی که خوبی را به دیگران می‌رساند” است. این لغت در فارسی به معنای مهربان، مهرورز و خیرخواه استفاده میشود.
تلفظ درست این لغت به صورت “بِنِوِلَنت” است و معمولاً در تلفظ فارسی به صورت “بِنِوِلِنت” نیز استفاده میشود.
بنیانگذار کلام Benevolent، در معانی و تعاریف مختلفی استفاده میشود. در ادبیات و فلسفه، این لغت به معنای مهربان و خیرخواه به دیگران استفاده میشود. در موسیقی، می‌توان به نوعی معنای “متناسب با موزیک” را نیز به آن نسبت داد. همچنین، در زبان رایانه‌ای، به برنامه‌ها و نرم‌افزارهایی که به خوبی و مهربانی عمل می‌کنند، بنیانگذار کلام Benevolent استفاده میشود.
بنیانگذار کلام Benevolent در زبان انگلیسی به عنوان صفت استفاده میشود و متضاد آن کلماتی همچون “malevolent” (شرور) و “cruel” (بی‌رحم) است. همچنین، بنیانگذار کلام Benevolent مترادف با کلماتی مانند “kind” (مهربان)، “generous” (بخشنده) و “compassionate” (متشرع) است.
تاریخچه استفاده از کلمه Benevolent به سالهای قرون وسطی در انگلستان بازمی‌گردد. در این دوره، این لغت به طور گسترده‌ای در ادبیات مورد استفاده قرار می‌گرفت و به معنای مهربان، خیرخواه و بخشش‌کننده به کار می‌رفت.
در نهایت، بنیانگذار کلام Benevolent به صورت یک مثال در جمله زیر قابل استفاده است:
“He is known for his benevolent nature and always helps those in need.”
(او به خاطر طبیعت مهربان خود شناخته شده است و همیشه به کسانی که در نیاز هستند کمک می‌کند.)
در این مثال، کلمه Benevolent به معنای خوش‌خواه و مهربان به کار رفته است.
