Baffle در لغت‌نامه انگلیسی به فارسی به معنای “سردرگم کردن” یا “گیج کردن” است. این واژه در اصل از لغت بریتانیایی قدیمی “bafler” گرفته شده است که به معنای “با توپ بستن” بود. این لغت در اوایل قرن هفدهم در انگلیسی ظاهر شد و در اوایل قرن هجدهم به معنای “گیج کردن” مورد استفاده قرار گرفت.
در زمان حال، بافل در معنای “سردرگم کردن”، “گیج کردن” یا “مبهم کردن” استفاده میشود. به عنوان مثال، می‌توان گفت “صدای بلند آن مرد مرا بافل کرد.” در این جمله، بافل به معنای سردرگم کردن یا گیج کردن استفاده شده است.
در مورد تلفظ بافل، در لهجه بریتانیایی، تلفظ “baf-uhl” است. در لهجه آمریکایی، تلفظ “baf-uhl” یا “baf-uhl” استفاده میشود.
بافل در زبان انگلیسی در متون مختلف و در برخی اصطلاحات نیز استفاده میشود. به عنوان مثال، “بافل پنجره” یا “بافل هوا” به توصیف موادی می‌پردازند که جریان هوا را مهار کرده و به عنوان مانعی برای عبور هوا عمل می‌کنند. همچنین، اصطلاح “بافل در شطرنج” به توصیف حرکتی در شطرنج اشاره دارد که حریف را سردرگم کند و او را به تمرکز نبرد بین دیگر قطعات هدایت می‌کند.
بافل می‌تواند متضاد “شفاف” باشد که به معنای روشن و قابل فهم است. به عنوان مثال، “او توضیحاتش را بافل کرد و هیچ کس نفهمید چه می‌گوید.”
در نهایت، بافل از نظر گرامری به عنوان یک فعل نقش می‌بازد و می‌تواند در زمان حال ساده (baffles)، زمان گذشته (baffled) و همچنین شکل ing (baffling) آمده و استفاده شود.
به طور خلاصه، بافل در زبان انگلیسی به معنای سردرگم کردن یا گیج کردن استفاده میشود. این واژه در متون مختلف و در اصطلاحات نیز کاربرد دارد و می‌تواند به عنوان فعل در نقش‌های مختلف در گرامر استفاده شود.
