نیروی اصطکاک یک نوع نیروی فیزیکی است که در مواجهه با سطوح مختلف ایجاد می‌شود. این نیرو به دلیل تماس بین دو سطح یا جسم، منجر به مقاومت در حرکت یا تغییر حالت جسم می‌شود. نیروی اصطکاک عمدتاً بر اثر تماس میان سطح‌های جامد یا جامد-مایع ایجاد می‌شود.
اصطکاک باعث می‌شود که جسم‌ها در حالت سکون بمانند یا در حالت حرکت، حرکتشان کند شود. این نیرو به صورت مستقیم به میزان فشار بین سطح‌ها و ضریب اصطکاک بین آنها بستگی دارد. ضریب اصطکاک به نسبتی است که نشان می‌دهد که چقدر سطح‌ها مقاومتی در برابر حرکت یکدیگر ایجاد می‌کنند.
نیروی اصطکاک دو نوع اصلی دارد: اصطکاک استاتیک و اصطکاک پویا. در اصطکاک استاتیک، جسم‌ها در حالت سکون قرار دارند و نیروی اصطکاک کششی قوی‌تر از نیروی اصطکاک پویا است. در اصطکاک پویا، جسم‌ها در حالت حرکت قرار دارند و نیروی اصطکاک پویا برابر با نیروی مقاومت جسم در حال حرکت است.
نیروی اصطکاک در بسیاری از زمینه‌های علمی، فنی و صنعتی استفاده می‌شود. به عنوان مثال، در رانندگی خودروها، نیروی اصطکاک بین لاستیک‌ها و سطح جاده باعث تثبیت و کنترل حرکت خودرو می‌شود. همچنین، در طراحی ماشین‌آلات و تجهیزات صنعتی، نیروی اصطکاک در ایجاد حرکت صحیح و انتقال قدرت بین قطعات و تجهیزات مورد استفاده قرار می‌گیرد.
به طور کلی، نیروی اصطکاک یکی از اصول اساسی در فیزیک است که در بسیاری از پدیده‌ها و مسائل روزمره ما تأثیرگذار است. با درک عملکرد و خواص این نیرو، می‌توانیم در طراحی و بهبود سیستم‌ها و فناوری‌های مختلف بهره‌وری بیشتری داشته باشیم.
نیروی اصطکاک به قوانین فیزیک اشاره دارد که در حین تماس بین دو جسم، نیرویی است که از سمت یک جسم به جسم دیگر منتقل می‌شود و باعث مقاومت در حرکت آن می‌شود. این نیرو بر اثر اصطکاک سطحی بین دو جسم تولید می‌شود و به سمت مخالف با حرکت آنها عمل می‌کند. در حالت کلی، نیروی اصطکاک باعث کاهش سرعت یک جسم است و مانع از انجام حرکت واحد بدون هیچ مقاومتی می‌شود.
