شکافت هسته ای یک فرآیند است که در آن هسته یک اتم به دو بخش کوچکتر تقسیم می‌شود. این فرآیند معمولاً با استفاده از نوترون‌های پرانرژی انجام می‌شود. هنگامی که نوترون به هسته یک اتم وارد می‌شود، هسته به دو قطعه کوچکتر تقسیم می‌شود و در همین فرآیند انرژی بزرگی آزاد می‌شود.
شکافت هسته ای بیشتر در رآکتورهای هسته ای یا در بمب اتمی استفاده می‌شود. در رآکتورهای هسته ای، هسته‌های سنگین مانند اورانیوم یا پلوتونیم شکافت می‌شوند تا انرژی حرارتی تولید شود که در نهایت برای تولید برق استفاده می‌شود. اما در بمب اتمی، شکافت هسته ای برای تولید انرژی هسته‌ای و انفجارات هسته‌ای استفاده می‌شود.
شکافت هسته ای نه تنها انرژی زیادی را آزاد می‌کند، بلکه عواقب جانبی نیز دارد. مثلاً در بمب اتمی، علاوه بر انرژی و نور آزاد شده، مقدار زیادی از اشعه‌های مضر و پرتوهای گاما وجود دارد که می‌تواند به انسان‌ها و محیط زیست آسیب برساند.
علاوه بر این، شکافت هسته ای باعث تغییرات در ساختار هسته ای اتم می‌شود و ممکن است ایجاد یک رآکتور هسته‌ای تا حدودی پیچیده و چالش‌بر باشد. همچنین، مواد مورد نیاز برای شکافت هسته ای معمولاً نادر و گران قیمت هستند.
در نهایت، شکافت هسته ای به دلیل قدرت و انرژی زیادش، به عنوان یک تکنولوژی بسیار مهم در صنایع هسته ای و به ویژه در تولید برق و سلاح‌های هسته‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما در عین حال، برای استفاده صحیح از این تکنولوژی و جلوگیری از عواقب ناخواسته و خطرناک، نیاز به کنترل و نظارت دقیق دارد.
