ترومبوز وریدی عمقی (DVT) و راه درمان
ترومبوز وریدی عمقی یا DVT به معنی لخته شدن خون در یکی از وریدهای عمقی بدن است. این بیماری ممکن است در هر ورید عمقی رخ دهد و معمولاً در پاها اتفاق می‌افتد. عوامل مختلفی می‌توانند بر جریان خون در وریدهای عمقی تأثیر بگذارند و خطر ابتلا به لخته شدن خون را افزایش دهند، از جمله افزایش سن، سابقه شخصی یا خانوادگی DVT یا آمبولی ریوی، بیماری‌های قلبی، سرطان، بارداری، چاقی، سیگار کشیدن و استفاده از برخی داروها.
علائم ترومبوز شامل تورم، درد یا حساسیت، وریدهای متسع، پوست قرمز یا تغییر رنگ داده، سفت یا ضخیم شدن ورید می‌شود. بسیاری از بیماران به هیچ وجه علائمی را تجربه نمی‌کنند. برای تشخیص DVT، پزشک ممکن است از تست D-dimer استفاده کند که به صورت اورژانسی انجام می‌شود و نتیجه آن در دو ساعت مشخص می‌شود.
درمان DVT شامل جلوگیری از بزرگ شدن لخته خون، پیشگیری از تکه شدن لخته و حرکت به سمت ریه‌ها که می‌تواند منجر به آمبولی ریوی شود، و استفاده از داروهای ضد انعقاد می‌شود. رایج‌ترین داروهای ضد انعقاد مورد استفاده در درمان DVT شامل هپارین، وارفارین (کومادین) و مهار کننده ی Xa است. در بعضی موارد، پزشک ممکن است از داروهای ضد لخته مثل آمپول زیرجلدی کلگزان استفاده کند.
